Wijn en vlees

Eindelijk; mijn reisdoel van deze vakantie was bereikt; Mendoza! Het was een maand afzien geblazen, met de hiking en ferry activiteiten van mijn dr. Livingstone, Frans, maar de inspanningen werden ruimschoots beloond, het echte (wijnproef)werk kon beginnen. Na aankomst in onze leuke b&b hadden we meteen een eerste toer geboekt voor de volgende dag. Wijn proeven is een serieuze aangelegenheid, en begint als een gewone werkdag om 9 uur ‘s ochtends. Gelukkig door wat schade en schande wijzer geworden heb ik inmiddels geleerd dat je niet alles hoeft op te drinken. Je bent immers geen kliko. Op de tafel staan plastic bakjes; die staan er niet om aan het einde van de dag in over te geven. Dat is nl. een vervelend gezicht voor de anderen en niet aardig voor de wijnboer. Het bakje wordt gebruikt om de wijn in uit te spugen nadat je het spul geproefd hebt. Ik maak mezelf ook wel eens schuldig om iets door te slikken, maar geloof me bij 18 glazen zit er echt iets tussen waarvan je smaakpapillen zeggen; niet doen.
Je raadt het al na deze inleiding; internationaal gezien wordt er anders over dit gebrui gedacht. Dat resulteerde dat aan het einde van de dag het jonge stel uit Costa Rica nog verliefder op elkaar waren en hun handen niet meer van elkaar af konden houden. Ze hadden ons daar duidelijk niet bij nodig. Het stel uit Noorwegen brachten de lunch afzonderlijk door; Hans viel in slaap en Antoinette zat de lunch op het toilet. Waarschijnlijk op zoek naar zo’n bakkie. En hij uit de VS dacht dat hij de hoogste berg van Zuid Amerika had beklommen (Frans gelooft dit verhaal ook) en zij dacht dat ze een hele goede interieurstyliste was. Tuurlijk! Aan het einde waren we een grote happy family en ik geloof dat we de volgende vakantie met elkaar gaan doorbrengen. Wat ik zeg het is keihard werken.
Na het keiharde werken in Mendoza zijn we doorgereisd naar Villa Mercedes, we waren uitgenodigd door twee oud-collega’s. Lineke en Elias. Zij verblijven ieder jaar een paar maanden in Argentinië bij familie. Speciaal voor ons werd een Asado, een Argentijnse BBQ, georganiseerd. Een Asado is wat anders dan het Nederlands barbeknoeien; waarbij je eerst je visite veel brood aanbiedt in de hoop dat ze niet al teveel trek meer hebben, daarna de salade op dient, om vervolgens de aangebrande hamburgers en saté met zoveel saus te overgieten zodat je niet meer proeft dat het vlees is aangebrand.
In Argentinië eet je vlees, en daarmee bedoel ik goed en veeeeel vlees. De BBQ wordt op tijd aangestoken, de verschillende soorten vlees wordt goed gesorteerd waarbij je aan het einde gaar, warm en vooral niet aangebrand vlees hebt. Het was super gaaf om dit een keer mee te maken. Thanks Lineke en Elias voor jullie gastvrijheid!
Op Facebook kun je een leuk filmpje terugvinden waarop je duidelijk kunt horen dat mijn Spaans met sprongen vooruit is gegaan :-).
Voor de kaartkijkers, we zijn vanuit Bariloche met de bus (19 uur) naar Mendoza gegaan, van daaruit naar Villa Mercedes en inmiddels aangekomen in Cordoba.
Dank jullie voor alle leuke reacties op het reisverslag en onze foto’s op Facebook. Ciao!