Druk, druk, druk

Tsja, zelfs op vakantie kan het druk zijn. We geven ons zelf af en toe een dag vrij zodat we even bij kunnen komen. Dat geeft weer andere stress want Frans wil dan weer allerlei gekke dingen kopen. Zo is hij inmiddels een paar sandalen rijker (zo lelijk) en leek het hem heel leuk als gaucho (een soort Argentijnse cowboy) met baret door het leven te gaan. Het is me gelukt om mijn veto uit te spreken. Geen idee hoe lang dit stand houdt.
Ongetwijfeld ga ik het ergens verliezen en verschijnen er nog meer foto's van Frans met baret. Ik was bang dat ik deze keer niet zoveel te melden had. Maar terugkijkend in ons eigen dagboek hebben we weer veel gedaan/beleefd. Vanuit El Calafate zijn we naar de gletsjer gegaan.Bijzonder indrukwekkend; het valt lastig in te schatten hoe groot de gletsjer is, totdat er een stuk los raakt en in het water valt. Alsof er een kanon wordt afgeschoten.
De grootte van de gletsjer hebben we in ieder geval ervaren toen we met ijzers ondergebonden de gletsjer met gids op gingen. In een groep van 10 mensen in een lijn achter elkaar lopen en pas naast elkaar gaan staan als de gids dat aangeeft. We zijn inmiddels op leeftijd (ja, ik geef het maar toe voordat er commentaar volgt) maar we hadden wat jonge meiden in de groep. Allevier waren ze totaal niet geïnteresseerd in de instructies of het feit dat het misschien wat riskant kan zijn. Welnee, zolang je maar lekker selfies (foto's van jezelf) kan schieten. Dus uitwaaierend over de gletsjer,het looppad volledig blokkeren. Fijn boven een spleet hangen omdat het blauwe ijs je blonde haar zo leuk doet uitkomen. Gelukkig was de gids wat gewend, ik had ze allang naar beneden gestort.
Reizen verlegt je grenzen; een frisse neus halen heeft na onze wandeling in El Chalten een hele nieuwe betekenis gekregen. Rond de Fitz Roy (bergtop) heb je vele wandelingen. We pikten er een uit van 9 km heen en 9 km terug. Rustig de bergkam over en dan door een soort bedding naar het uitzichtspunt over een meertje. Tijdens de wandeling nam de windkracht toe van windkracht 7 naar 8 met als gevolg dat je je zonnebril wel ophield en je je capuchon als een soort bescherming moest gebruiken tegen het gruis wat alle kanten op waaide. Bij het laatste punt waar het bijna onmogelijk was om te blijven staan was een camping. Mensen wat ben ik blij dat ik een hekel aan kamperen heb. En als jullie het niet erg vinden volhardt ik hierin.
Ik doe mijn best om af en toe wat foto's uploaden te lossen op deze website. Dat valt echter niet mee. De website is hopeloos verouderd. Het duurt een eeuwigheid voordat er iets opstaat. Volgens Google maps op deze site zitten we nu in Italie. Vergeef het me als het me niet lukt om dit aan te passen.